Her şey, bundan 45 yıl önce bir bağın etrafını çevreleyen beyaz kireç boyalı duvarlarında başlamıştır. 1971 yılının 23 Ağustos'unda Rodriguez Acosta sok. no. 5'te oturan Pereira ailesinin başından son derece gizemli ve halen açıklanamamış bir olay geçmiştir.
Fakat gün geçtikçe gelişerek sonunda María'nın karşısında duvarda kendisine bakan bir insan yüzü şekillenmişti. İlk zamanlar María, bunun kendi hayal gücünün bir aldatmacası olduğuna inanmıştı. Yazın geçirmiş olduğu sebepsiz yüksek ateş hastalığının bir sonucu ve kalıntısı olduğunu düşünüyordu. Fakat zaman geçtikçe resim daha netleşiyor ekspresyonist bir yüz resmi şeklinde gözüküyordu. Yüzünde hüzünlü ve üzüntülü bir ifade vardı.
Komşularından eve girip kendisinin de bakmasını istediler. Eve giren komşu, gerçekten de mutfağın ortasındaki duvarda bir erkek insanın yüzünün resmi olduğunu korku içinde söyledi. Ayrıca bu resmin de komşu kasaba Jaenin Kilisesi'ndeki bir duvardaki fresklerdeki eski bir piskoposun resmine de çok benzediği fark ediliyordu.
Bu kez, tekrar ortaya çıkan resmi kırmadılar; fakat dikkatle yerinden çıkarıp bir kristal çerçeve içine aldılar. Bu olaylar, küçük bir yer olan Bélmez Kasabası'nda hızla yayıldı ve Pereira'ların evi, bir çok meraklının akın ettiği bir yer oldu.
Pereira ailesi, kasaba belediyesinden yardım istedi. Onlar da yaptıkları araştırmalar sonucunda en iyi çarenin ocağın ana merkezini ve arka duvarını yıkıp içinde bunu sağlayan şeyin ne olduğu araştırılmasına karar verdiler. Tahminen eni 2.80 bir daire ve derinliği 1.50 metre olan bir delik açıldı. Kazılan duvarın içinde bir oyuk buldular. Burada bir çok insan kemiği yığını ve iki de başsız iskelet bulundu. Daha sonra kemiklerde yapılan araştırmalar, bunları 13 yüzyıldan kalma genç insanlara ait olduğu anlaşıldı. Bu kemikler, Katolik bir mezarlığa gömüldü. Evin mutfağının zemini ve ocağın olduğu yer, tekrar çimentoyla sıvandı.
Kısa bir zaman sonra mutfağın zemininde bir çok kadınlı-erkekli insan resimleri görünmeğe başladı. Bunların her birinin ifadesi gittikçe daha kızgın ve keskin bir ifade taşımağa başlıyordu. Miguel'in bunları yine balyozla kırmağa kalkması, görünmez bir kuvvetin koluna yapışıp onun yere vurmasına mani olmasıyla geçersiz oldu.
Olay yerine 24 saatlik bir polis devriyesi konuşlandı ve etraf kontrole alındı. Bazıları tarafından bu olayın Miguellerin komşusu olan Gómezlerin ressam oğulları tarafından düzenlenen bir şaka olduğunu düşünse de, bu iddia, ispatlanamadı ve resimler, mutfakta değişmiş ve çoğalmış bir halde görünmeye devam etti.
1972 yılı başlarında kasabaya Madrit'ten Prof. German de Argumosa, arkadaşı Jaen Vilayet valisinin ricası üzerine gelmiştir. Argumosa, çok tanınmış bir Parapsikoloji uzmanıydı ve kendisi ilk defa İspanya'da "Madrid de Club Yelmo" adlı araştırma merkezindeki laboratuardaki öteki alemden gelen varlıklara ait sesleri kayıt etmişti.
Bu arada Bélmez'deki yüzlerde sanki bir gençleşme oluyormuş gibi resimler hem daha netleşmekte, hem de yüzlerdeki ifadeler yumuşamaktaydı. Bu değişiklik, sadece iki profesör tarafından değil; fakat onların yardımcıları olan asistan ve psikoloji talebeleri tarafından ve resim çekip araştırma yazısı yazmak için bulunan gazeteciler tarafından da müşahade edildi.
Ayrıca resimlerdeki yüz hatlarının ifadeleri de sanki onlara bakan insanlara göre değişmekte ve bu esrarengiz yüzler, kendilerini seyre gelenlerin duygularını anlıyorlarmış gibi bazılarına gülümseyen bazılarına kızgın bazılarına muzip ifadelerle bakıyordu. Örneğin evin erkeği Miguel'e son derece düşmanca ve kızgın bir tavırla bakıyorlardı. Çünkü onları ilk zaman balyozla parçalamıştı. Buna karşın evin hanımı María'ya çok daha müşfik bir ifade ile sanki sebep oldukları kargaşalardan özür diler gibi bakıyorlardı.
Sonra her zemin bölümü, ince bir tabaka ile sıvandı. Daha sonra da noterin gözetiminde odanın her tarafı bir özel sıva tabakasıyla sıvanıp, pencereler iyice kapatılarak mühürlendi. Oda kapısına ve pencerenin altına 24 saat her gün görev yapacak polis nöbetçiler dikildi ve oda, 3 ay kapalı tutuldu. Bu zaman zarfında Pereira ailesine evin arka tarafında müstakil bir yere belediyece bir mutfak yapılarak onların yemek ve diğer ihtiyaçlarının oradan görmeleri temin edildi. Böylece ailenin yaşamında bir değişme olmadı.
3 ay sonunda bütün ilgililerin huzurunda mutfağın mühürleri söküldüğü zaman Bender ve German'ın haklı olduğu anlaşıldı. Çünkü bu 3 ay zarfında mutfaktaki resimler hem çoğalmış hem de sanki daha netleşmişlerdi. En şaşırtıcısı ise mutfağın mührü sökülüp odaya girildiği anda yeni mutfaktan bir feryat gelmiş ve oraya koşanlar, evin hanımı María'nın şaşkınlık içinde yeni mutfağın sağ taraftaki boş duvarını işaret ettiği yere baktıklarında orada da üç insan yüzü resmi gördüler. Sanki birisi onlarla alay edip "Bana bir şey yapamazsınız!" der gibiydi. Bu yeni görüntü, şimdiye kadar oluşan resimlerin en net ve güzeliydi. "Bir çay fincanı içinde görülen bir bayan yüzü"ydü beliren resim ve ona "Taştaki Leydi" adını verdiler.
Araştırmalar sürerken, insan yüzü resimleri arasında sadece kol, el, boyun fotoğrafları da belirmeye başlamıştı. Onlar da fotoğraflandılar. Bu arada yeni bir olay, Pereira'ların evindeki araştırmaları yeni bir safhaya soktu. Bender'in ifadesine göre mutfakta eğilmiş resmin bir tanesini incelerken birden resmin yüz ifadesinde bir değişiklik olmuş ve sanki baktığı resimdeki insan yüzü kendisine muzip bir tebessüm etmiş gibi bir ifadeye bürünmüş, aynı anda da arkasından bir elin onu ensesinden dürttüğünü hissetmişti. Bu kısa zaman zarfında arka arkaya dört kere olmuş, arkasına dönen Bender, birden bir gölgenin sanki ortadan kaybolduğunu hissetmişti.
Çok şaşıran ve etkilenen Bender, olayı Profesör German'a anlattı ve birlikte araştırmaları daha da genişleterek devam kararı aldılar. Bunun üzerine evin bütünü üzerinde radyoaktivite-organik ve sentetik bileşkenler-x ışınları-ses izleme ve diyagram deneyleri-morötesi ve kızıl ötesi ışınlar altında resim çekimleri ve araştırmaları gibi muhtelif şekil ve cins her türlü gerekli inceleme yapılmaya başlandı.
Duvarlardaki sıva ve çimentolar incelendi ve hiçbir kimyevi boya maddesi resimlerde bulunamadı. Sonuç olarak bütün bu testler, sonunda ortaya bu fenomenleri açıklayabilecek bir bulgu görülmedi. Özellikle resimlerin üzerinde belirdiği duvarlarda ve resimlerin kendinde hiçbir boya maddesi bulunmaması ve resimlerin sanki bir projeksiyon makinesi tarafından verilmiş gibi hiçbir iz bırakmadan kaybolması, tekrar meydana gelmesi ve şekil değiştirmesine bir cevap bulunamadı.
Bir ay kadar sonra Perira'ların evindeki olaylar daha da karışık bir hale geldi. Çünkü resimlere ilave olarak bu kere de çeşitli insan sesleri de duyulmaya başlanmış ve bunlar,Prof. Bender tarafından da kayda alınmış ve bazılarında karşılıklı soru-cevap gibi konuşmalar olmuştur. Evde geçen bir diyalog örneği:
"María beni kurtar, burayı terk etmek istiyorum"
Bazı bilim insanlarıi bu olayların evin hanımı María'nın etrafa yaydığı pisikokinetik enerji neticesinde meydana geldiğini, bazıları ise daha önce orada bulunan mezarlıktaki kişilerin öteki alemdeki ruhlarının bir tezahürü ve isyanı olduğunu düşünüyorlar.
2005'in Temmuz ayında yapılan bir kontrolde alt kattaki yan odada kocasının resminin biraz ilerisinde María'nın da yüz resminin belirdiği tespit edildi. Aynı yılın sonunda, ev, Bélmez belediyesi tarafından satışa çıkarıldı. Halen bir alıcı bekliyor. Bir çok bilim insanının araştırmalarına rağmen evdeki olayların sırrı halen çözülememiştir.